Inguru txikia hiruko erritmo bizian egiten den dantza da. Bikoteek era sueltoan egiten dute dantza, beti ere, larrain edo plazari inguruka. Iribas berezia izan da Inguru txikietan, izan ere, hemen dantzariek kaskainetak erabiltzen baitituzte erritmoa markatzeko.
Inguru txikia ez zen behin bakarrik egiten eta horretarako melodia ezberdinak erabiltzen ziren. J.M. Beltranek azaltzen digunez, Iribasen dantzen hurrenkera audio zein partiturak gordetzen dutena zen. Hau da, dantzatzen zen lehendabiziko Inguru txikia “1. Inguru txikia” musikarekin egiten zen, bere izena hori ez bazen ere. Eta honela besteekin ere.
Bigarren Inguru txikiaren melodiari erreparatuz, Beltranek adierazten digu melodia honen berezitasuna beste Inguru txikiekin konparatuz gero: bere neurriaren irregulartasuna, hain zuzen (Beltran, 2016, 63). Horrek koreografian aldaketa bat dakar eta gehiagozko konpas horietan dantzariek “korrika” ibiliko balira bezala dantzatzen dute eta hortik datorkio orain ematen zaion izena dantzari: “korritua”.
Hirugarren Inguru txikia lehendabizikoaren antzera egiten da. Inguru txikia bukatzeko Codaren zortzi konpasak jotzen dira eta dantzariek tokian dantzatu ...irakurri gehiago
Hirugarren Inguru txikia lehendabizikoaren antzera egiten da. Inguru txikia bukatzeko Codaren zortzi konpasak jotzen dira eta dantzariek tokian dantzatu behar dituzte jotaren lehendabiziko urratsa egiten eta denok buelta bat emanez amaituz.
Inguru txikia dantzatzeko modua aldatu da koreografia berez ez aldatu arren. Dantzakera aldatu da. Horrela azaltzen digu Beltranek aspaldiko modu hori: “dantzak bikotea askatuta dantzatzen ziren, bizi-bizi bueltan ematen ari zirela mutila ez zen neskaren parean joaten, aurrera eta atzera eta besoak zabladuz, eskuak gora eta behera mugituz, beti neska bikotea erdian zutela dantzatzen zuten” (Beltran, 2006, 75)
Patxi Arrarasek aldiz, Inguru txikiaren bestelako deskribapena egiten digu. Ematen duen melodiak hiru esaldi ditu: Lehendabizikoan dantzariak aurrerantz doaz, bigarrenean tokian geratzen dira dantzatuz eta bikotekideari begira, pausua galdu gabe; eta hirugarrenean, azkenik, lehendabizikoan bezala aurrerantz dantzatzen dira. Bukatzeko, lehen aipatu bezala, Coda jotzen da eta dantzariek tokian dantzatu behar izaten dute, azkenengo konpasetan neskek buelta bat ematen dutela.